BILET WEEKENDOWY MAX

IC PRZEMYŚLANIN. Pociąg bardzo słynny w Polsce ze względu na najdłuższą trasę (Przemyśl - Świnoujście), licznie opóźnienia czy kradzieże.
Z pełnym żołądkiem udałem się z powrotem na dworzec aby dowiedzieć się że skład jest opóźniony o co najmniej 25 minut. No i zaczęło robić się gorąco. Tym składem miałem dojechać do Świebodzina aby tam po 30 minutach przesiąść się do EIC z Berlina. Oczywiście miałem alternatywę, ponieważ trasa Przemyślanina od Poznania do Świebodzina pokrywała się z EIC Varsovia, którym miałem jechać. Ale zmiana stacji przesiadkowych mogła by wyczerpać mój limit dotyczący ilości kilometrów, o które miałem przebić poprzedni rekord.
Pełen nadziei wsiadłem do tego pociągu z 26 minutowym opóźnieniem na stacji Gliwice. Po drodze czekały mnie dwie zmiany kierunku jazdy, które wiążą się z odczepieniem lokomotywy z jednego końca i podczepieniu jej na drugim końcu. Takimi miejscami są Wrocław i Poznań. Na tych stacjach zaplanowano postoje minimum 40 minutowe i w tym pokładałem nadzieje że uda się szybciej przestawić lokomotywy oraz nadrobić stracony czas.
Z racji późnej pory, oko mi się przymknęło i obudziłem się we Wrocławiu, a tak zaskoczenie mamy już 40 minut opóźnienia. A pomiędzy Gliwicami a Wrocławiem nie mieliśmy żadnego przystanku. Pobicie rekordu na starcie legnie w gruzach? Szybkie przeliczenia kilometrów gdybym musiał skorzystać z alternatywy. Ok, dam radę ale już zapasu nie będzie w dalszej cześć trasy. Zmiana lokomotywy poszła w miarę sprawnie ale opóźnienie nadal wynosi na wyjeździe z Wrocławia 40 minut. Pytając obsługę pociągu nie umieli odpowiedzieć na pytanie czy nadrobimy coś na trasie. Czekałą mnie raczej nieprzespana noc. Dobrze że współtowarzysze z przedziału w liczbie dwojga osób nie pogarszało sytuacji tylko spali jak zabici.
Na szczęście na trasie do Poznania opóźnienie zaczyna spadać. Poznaniu mała reorganizacja pasażerów, teraz jadę już 5 osób + pies (przedział 6 osobowy. W Poznaniu część wagonów jest odczepiana i jedzie do Ustki a moje wagony, po zmianie lokomotywy jadą do Świnoujścia. Start z Poznania to już tylko 20 minut opóźnienia. Uff jak nie będzie przygód to zdążę na przesiadkę w Świnoujściu.
Podróż do Świebodzina przebiegała już bez problemów, opóźnienie, stacja po stacji się zmniejszało. Ale że natura lubi równowagę to we znaki dali się współpasażerowie. Rodzina dosiadająca się w Poznaniu (matka + ojciec + córka ok. 7 lat + pies) nie dawała zamknąć oka i trochę się zdrzemnąć. O ile nie dziwie się 7-letniemu dziecku że nudzi mu się podróż to nie rozumiem rodziców, którzy nie zapewnili jej nic co mogło by to dziecko zająć (proste kredki i papier, jakieś gry). Mała zupełnie nie przeszkadzała bo była ciekawa świat, jak to dziecko i podpytywała rodziców co to co tamto. Niestety rodzice tylko ją strofowali że ma być cicho i ma się zamknąć. Pies też nie miał lekkiego życia. Na szczęście moim oczom objawił się Jezus i swoimi rozpostartymi rękoma wskazał stację przesiadkową. Świebodzin.